عربها نخستین بار از جنوب خراسان وارد این ناحیه شده و پس از فتح «طبس» و «قهستان» به سوی شمال حرکت کردند، مسلمانان برای حرکت و جابجایی سپاهیان خود از «عراق» به خراسان استفاده میکردند، «مرحوم شیخ محمد حسین آیتی» در اینباره مینویسد:
جاده عبور و مرور مسافران عرب و کاروان های عراق و حجاز همین راه بود، چون طایفه عرب را به واسطه عادت به هوای گرم و زندگانی در جاهای گرمسیر و بیابان ها، گذشتن از کوه ها و اراضی سردسیر صعب مینمود، لذا در عهد خلفای عباسی خاصه در زمان مأمون که خراسان پیوسته محل آمد و شد عرب بود، طریق سیر اعراب این بوده که از بصره به اهواز و از آن جا به کرمان و از آن جا به ولایت طبسین و از جاده زوزن و باخرز وارد خراسان می شدند. پیرمردان قدیمی ده نیز به راه عراق اذعان داشتند که از سمت کویر علی آباد عبور می کرده است.
مسیر راه عراق که از کریت عبور می کرده است.
خراسان – طبسین ( طبس و کریت ) – کرمان – اهواز – بصره (عراق)
در دوره های بعدی نیز بیشتر نویسندگان در ذکر راه های تجاری میان شهرهای خراسان از کریت یاد کرده اند. راه های زیر بر اساس گفته های حسن علی است که قاضی سید احمد در موقع ورود به تهران یادداشت کرده است. راه پنجم راهی است که او از آن گذشته است. وی به آبادی های راه بیرجند به طبس اشاره کرده است. نخست حسن آباد ۷ فرسنگ، خوسف ۶ فرسنگ، عرب آباد۹ فرسنگ، دیهوک ۸ فرسنگ، اصفهک ۵ فرسنگ، کریت ۶ فرسنگ، و هفتم طبس ۷ فرسنگ وی در ادمه با اشاره به راه طبس به سیستان می نویسد در منطقه کریت راه هموار است و آذوقه و آب وجود دارد. وی در ادامه به شرح مسیر آبادی های طبس به مشهد نیز پرداخته است.
